Fotoğraf 1993-1994 sezonun Şampiyonlar Ligi final maçından. Aklımın erip de izlediğim ilk Şampiyonlar Ligi finalidir o maç. Bu yüzden gönlümde ayrı bir yeri vardır. Hem Milan'ı hem de Barcelona'yı çok sevmemin nedeni belki de bu maçtır. Atina Olimpiyat Stadı'nın dışa doğru büyüyen halkalar şeklinde kesilmiş çimleri, sesin görüntüden önce gelmesinin ne kadar sinir bozucu bir şey olduğu, Savicevic'in muhteşem golü ve Fabio Capello'nun gollerde ellerini ceplerinden bile çıkarmayarak fazla sevinmeden takındığı artistik tavırla hafızamda yer eden bu maç, 4-0'lık skoruyla Şampiyonlar Ligi statüsüne geçilen 1992-1993 sezonundan bu yana oynanan final maçları arasında en farklı skorla biten müsabakadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Değerli okuyucu,
Yorumunu yazarken, bu blogun sadece yazarının kişisel görüşlerinden ibaret olduğunu ve herkesin aynı şekilde düşünmek durumunda olmadığını, farklı düşünceleri belirtmenin ve tartışmanın en güzel yolunun ise saygılı bir üsluptan geçtiğini unutmazsan, bir de değerli görüşlerinin yanında adsız yazısının olmasının pek de iyi bir şey olmadığını göz önünde bulundurursan ne mutlu sana, ne mutlu bana...